Amerika’da gösterime girer girmez birinci üç gününde 50.4 milyon dolarla gişe 1 numarası olmayı başaran, Blumhouse yapımı, 2018’de başlayan yeni Halloween üçlemesinin ikinci sineması “Cadılar Bayramı Öldürür (Halloween Kills)”, direktör Green’in 2018 sinemasında başardığı, dünya çapında 255 milyon dolar hasılat yapan birinci sinemadaki adrenalin yüklü tırmanan tansiyonun yerini zırvalamaya bırakıyor.
Halloween Kills, daha açılışta John Carpenter’ın 1978 tarihli yepyeni sinemasına düşük tansiyonlu bir geri dönüşle başlarken ne kadar makûs bir devam sineması olabileceğini hissettiriyor. Halbuki bir evvelki sinemanın son sahnesi, çok daha güçlü bir başlangıç için elverişli. Gerçekten birinci sinemanın kaldığı yere uykumuzu getirdikten sonra bir katliamla başlıyor. Yeni sinemanın bilhassa senaryo felaketi, Michael Myers’i bir kaygı sineması ikonu olarak harcamakla kalmıyor, tıpkı vakitte Jamie Lee Curtis’i bir çığlık kraliçesi olarak taçlandıran birinci sinemanın, ikinci sinemanın ve hatta 1998 yılında çekilen H20 sinemasının şanını yerle bir ediyor. Müellif kadrosu ortaya sağlam bir husus ve öykü koymayı bile başaramamış. İyi bir sinema izleyicisi, Scott Teems, Danny McBride ve direktör David Gordon Green’in kalemine lanet okuyabilir.
KÂBUS ÜZERE
Halloween Kills, özgün sinemadan kimi arşiv imajları kullanılırken ayrıyeten aslında Donald Pleasence tarafından canlandırılan efsanevi Dr. Loomis karakterini abuk sabuk bir makyajla ve sesini taklit ederek Tom Jones Jr.’ın canlandırması anlamsız. Sinemanın başlarında ayrıyeten bir bar sahnesi var ki sormayın. Güya piyanist şantör, masalardaki konukları tanıtıyormuşçasına saçma bir kurguyla, sahnede eline mikrofonu alan karakter, birinci sinemadan ve ikinci sinemadan yaşını başını almış karakterleri tanıtıyor. Utanmasalar, “Oo birinci sinemadan sevgili Lindsey de (Kyle Richards) aramızdaymış, oo Michael’dan kurtulan hemşire Marion (Nancy Stephens) da gelmişler, güzel gelmişler” diyecekler. Hele birinci yepyeni sinemada Laurie Strode’un (Jamie Lee Curtis) bebek bakıcılığını üstlendiği çocuklardan biri olan Tommy (Anthony Michael Hall) karakterinin, 40 yıl sonra büyümüş haliyle oyunculuğu o denli makûs ki adeta bir kâbus yaşıyorsunuz.
Parodi hissi… Sinemanın hastane sahnesine yerleştirilen gereksiz linç kültürü tenkidinin, sinemanın bütünüyle kopukluğu ve hastanedeki kuru gürültü bir noktada parodi hissi yaratıyor. Koca şebek adamlar ellerinde beysbol sopaları, silahlar Michael’ın peşine komik Susam Sokağı karakterleri üzere düşüyor. Güler misin, ağlar mısın? Sinemada Michael Myers’ın tansiyonunu hissettiğiniz tek sekans, Cameron (Dylan Arnold) isimli güzelin ve Laurie Strode’un torunu olan kız arkadaşı Alyyson’ın (Andi Matichak), Michael Myers’ın eski konutuna girdiği kısım. Ne var ki o meskende de öncesinde izlediğimiz karikatürize eşcinsel çiftin manasız sahneleri hem eşcinsel kültürünün hâlâ gülünç aktarılması açısından düpedüz ayrımcı hem de sadistçe harcanmaları istikametiyle toplumun gerçek bilinçaltı. Halloween Kills, büyük hayal kırıklığı; “Bir endişe sineması nasıl katledilir?”, adeta sunumlara koyulacak çeşitten bir ders de olabilir.
Cumhuriyet
