Ekonomik krizin derinleşmesiyle her yeni güne artırım haberleriyle uyanan yurttaşlar geçim kederine düştü. Gece gündüz, yaz kış demeden sokakta çalışan 70 yaşlarındaki yurttaşlar, bu yıl derinleşen ekonomik krizden ötürü daha da zorlanıyor. Havaların soğumasıyla hayat şartlarının daha da zorlaştığı İstanbul sokaklarında çalışarak yaşama tutunan 70 yaşlarındaki yurttaşlar sıkıntılarını Cumhuriyet’e anlattı. Ekonomik krizin derinleşmesiyle her yeni güne artırım haberleriyle uyanan yurttaşlar geçim sıkıntısına düştü. Gece gündüz, yaz kış demeden sokakta çalışan 70 yaşlarındaki yurttaşlar, bu yıl derinleşen ekonomik krizden ötürü daha da zorlanıyor. Havaların soğumasıyla hayat şartlarının daha da zorlaştığı İstanbul sokaklarında çalışarak yaşama tutunan 70 yaşlarındaki yurttaşlar sıkıntılarını Cumhuriyet’e anlattı.

‘MİSAFİR GELDİĞİNDE UTANIYORUZ’

Feyyaz Hoş 69 yaşında. Kirada kalıyor. 17 yıldır Şişli Abide-i Hürriyet Caddesi üzerinde kurduğu tezgâhta seyyar satıcılık yapıyor. Yakın vakitte geçirdiği ameliyata ve romatizmaya karşın tezgâhı kurmak zorunda kaldığını belirten Feyyaz Hoş, yaşına karşın çalışıyor olmasına ait ise “Emekliyim. Buradan da günlük kazandığım 40 TL’ye karşın daima ekside kalıyorum. Faturalar bile en az 1500 TL geliyor. Meskene bir konuğumuz geldiğinde eşimle utanıyoruz; zira yanlarına götüreceğimiz bir meyvemiz dahi yok. Alamıyoruz. Benim için mevt şu anki halimden daha iyi” diyor. Dokuz çocuğundan sekizinin üniversite mezunu olduğunu söyleyen Feyyaz Hoş, “Üniversite mezunu çocuklarım mülakatlarda kaybediyor. Biyoloji, sosyoloji, anasınıfı öğretmeni, fizyoterapist, bilgisayar mühendisi olan da var. Askerde olan çocuğuma harçlık gönderiyorum. Biri dershaneye gidiyor, biri üniversiteyi tekrar okuyor. Bu krizde evlenemiyorlar da. Emekli maaşı minimum fiyat kadar olmalı” diyor.

‘SİMİT ALAN YOK’

Hüseyin Gökçe 73 yaşında. Osmanbey’de, tezgâhında simit satıyor. 13 yaşından beri bu işi yapıyor. Sekiz çocuğu olan Gökçe, bir oğlu ile birlikte kirada. Emekli değil. Günlük 30 TL kazandığını vurgulayan ve “Nasıl geçinebilirim?” diye soran Gökçe şöyle devam ediyor: “Eskiden tenekeyle yağ alıyordum artık ise bir kilo bile alamıyorum. Saat başı artırım geliyor. Makarna, şehriye çorbası ve varsa yanında köyden gelen ufak tefek şeyler yiyoruz. Simit bile 3.5 TL oldu. Etraftaki esnaflar simit almak için, 1-2 TL veriyor ‘Gerisini sonra veririm’ diyor. Beşerler simit dahi alamıyor. Bugün çalışmasam ekmek alacak param olmaz, yarın aç kalırım. Günlük çalışıp günlük yaşıyoruz. Pazar çalışmıyoruz. Pazartesiye eksiyle giriyorum.”

‘BU KRİZ DEĞİL DE NEDİR?’

76 yaşındaki Mustafa Eren üç çocuk babası. Tam 30 yıldır Şişli Camisi’nin yanında seyyar satıcılık yapıyor. Emekli maaşına ve kirada olmamasına karşın geçinemediğini vurgulayan Mustafa Eren, sabah 10’da açtığı tezgâhı akşam 6’da kapatıyor. Mustafa Eren, aylık ortalama fakat 1000 TL kazandığını kaydederek “40 TL’ye aldığım yağ 127 TL olmuş. Bu kriz değil de nedir? Salı 17 TL’ye aldığım malzemeyi cumartesi 25 TL’ye alıyorum. Nasıl satış yapacağım? Beşerler yalnızca fiyatları soruyor” diyor.

Salim Işık ise 66 yaşında. Osmanbey metro çıkışında kestane satıyor. Bu işe tüm ömrünü vermiş. Tam tamına 40 yıldır kestane satıyor. Akşam 9’a kadar açık tuttuğu kestane tezgâhından günde ortalama 55 TL kazanıyor. Diğer hiçbir gelirinin olmadığını vurgulayan Salim Işık, kirada kalıyor.

‘3 AYDA BİR ET YİYEBİLİYORUZ’

Haliç’te bir çay ocağından çay dağıtan Kemal Üstündağ 65 yaşında. Daha evvel ise servis sürücülüğü yapıyormuş. Emekli maaşına ve kirada olmamasına karşın geçinemediğini vurgulayan Üstündağ da haftanın altı günü sabah 7.30’dan akşam 6’ya kadar çalışıyor. Geçinemedikleri için kızını, damadını ve iki torununu yanlarına alan Üstündağ, ölene kadar çalışmak mecburiyetinde olduğunu anlatıyor ve şunları söylüyor: “Evde altı kişi kalıyoruz. Her şey değerli. 5 TL’lik eser 15 TL olmuş. Paranın bedeli yok. Markete gitsen 700 TL yetmiyor. Gel de geçin bakalım. Üç ayda bir anca tahminen et yiyebiliyoruz. Pazara da akşam gidiyoruz. Pazarın sonunda kalan çürük meyveleri almaya çalışıyoruz. Ne bulabiliyorsak onu yiyoruz. Bugün soğan ekmek, yarın patates haşlama.”

‘SIRTIMDA ARTIRIM TAŞIYORUM’

Sırtındaki yükün tartısı altında düşecek üzere ağır ağır ilerleyen 70 yaşındaki Süleyman Sarıdoğan’ın peşine takılıyorum. Sarıdoğan, Büyük Valide Han’a giriyor. Sırtındaki çuvalı yere bıraktığında ise az önceye kadar adeta dünyayı omuzluyormuş üzere rahatlıyor. 1985’ten beri hamallık yapan Sarıdoğan da emekli maaşına ve kirada olmamasına karşın geçinemeyenlerden. Sabah 7’den akşam 5.30’a kadar sırtından yükün eksik olmadığını vurgulayan Sarıdoğan, “10 kilogramlık yükler de var 200 kilogramlık olanlar da. İçinde elbise ve giysi var. Sırtımıza alıp piyasada dağıtıyoruz. Sırtıma aldığım yalnızca bir torba giysi değil, sırtımıza artırımı da yoksulluğu, adaletsiz gelir dağılımını da alıyoruz. Lakin meyve alamıyoruz. Zira kilosu 20 TL’yi aştı. Her şey değerlendi. Faturalara yetişmek güç” diyor.

Cumhuriyet