Pandemi ile birlikte hayat pahalılığı dayanılmaz hal aldı.

Bilhassa iktisadın nabzının attığı pazaryeri ve çarşılarda bunu görmek hiç güç değil.

Vatandaş da esnaf da tek bir ağızdan “Gidişat berbat, daima bir arada batıyoruz” diyor.

Duyan var mı pekala?

Maalesef!

Artan enflasyon ne yazık ki yoksulluğu güzelce derinleştirmekte.

Esnaf artan girdi ve maliyetlerden vatandaş ise düşük alım gücünden şikayetçi.

Hal bu türlü olunca içinde bulunduğumuz yoksulluk dar boğazında iktisat üzerinden hamaset edebiyatı yapmak inanın halk nezdinde karşılık bulmuyor.

Ülkede her şeye her gün yeni bir artırım geliyor.

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) bilgilerine nazaran ise Ekonomik İtimat Endeksi Eylül ayında bir evvelki aya nazaran yüzde 1,6 oranında artarak yüzde 102,4 bedeline yükseldi.

Gel de gülme o denli değil mi?

Bir de TÜRK-İŞ’in 2021 yılı Eylül Ayı Açlık ve Yoksulluk Raporu’na bakalım;

Raporda 4 kişilik bir ailenin sağlıklı, istikrarlı ve kâfi beslenebilmesi için yapması gereken aylık besin harcaması meblağının yani açlık sonunun 3 bin 49 lira olduğunu,

Besin harcaması ile birlikte giysi, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sıhhat ve gibisi muhtaçlıklar için yapılması zarurî öbür aylık harcamalarının toplam meblağının ise yani yoksulluk sonunun 9 bin 931 lira 59 kuruş olduğunu,

Bekâr bir çalışanın ‘yaşama maliyetini’ ise aylık 3 bin 709 lira 25 kuruş olarak açıkladı.

Vatandaş olarak AKP’ye şöyle seslenmek geliyor içimizden:

“Ey AKP halkın aç, halk değil ay sonunu getirmeyi akşam konutuna götürecek ekmeği sıkıntı alıyor. Sen hala kendi keyfindesin!”

Bakınız!

Şayet kendi sebzesini meyvesini yetiştiren Ege pazarları pahalılıktan kelam ediyorsa ülkem yangın yeri demektir.

Pazardan ne alırsan al kilosu 8 – 10 TL’den aşağı değil.

Yani pazar el mi yakıyor, can mı yakıyor, can mı sıkıyor ne derseniz deyin lakin buna bir tahlil bulun artık.

Görünen o ki genel ekonomik durumla ilgili karamsarlık devam etmekte.

Türkiye önemli bir açmazla karşı karşıya.

Önemli bir ekonomik kriz var.

İktisatta konut ve yol inşaatı üzere döviz getirmeyen ve rant olgusu yüksek olan projeler maalesef iktisada ilaç olmuyor artık.

Memleketler arası sermaye de gelişmekte olan ülkelerden kaçtı.

Yani para bulmak giderek zorlaşıyor.

Cari açık ise giderek büyüyor.

Sanırım sıhhatsiz büyümenin bedelini ödüyoruz şu günlerde

Ekonomik düşünceler bu türlü sürmeye devam ederse, IMF’ye değil borç vermek, yeni bir stand-by mutabakatı imzalayacağız bu bu türlü biline.

Sayın Cumhurbaşkanı’nın meşhur kelamıyla noktalayalım yazımızı biz de o vakit:

Allah yar ve yardımcımız olsun!

Yoksa işimiz çok güç

Cumhuriyet