Şehit yakınlarına ve gazi olan yurttaşlara yönelik kapsamlı bir yasal düzenleme bulunmuyor. Vakit zaman yapılan düzenlemeler nedeniyle daima mağduriyet yaşayan şehit yakınları ve gaziler, Ulusal Savunma Bakanlığı, Aile, Çalışma ve Toplumsal Güvenlik Bakanlığı, Sıhhat Bakanlığı ve mahallî idarelerin “kendilerini ciddiye almalarını” istiyor.
19 Eylül Gaziler Günü hasebiyle Cumhuriyet’i ziyaret eden gazilerin çabucak hepsinin bir sorunu bulunuyor.
Gazilere yardımcı olan Cem İlker Bölükbaş, yaşanan sıkıntıları Cumhuriyet’e şöyle anlattı:
– Değişik vakitlerde o kadar düzenleme yapıldı ki, çelişik durumlar sık sık yaşanmaya başlandı. Gaziler protez, ortez, tekerlekli sandalye ve havalı yatak muhtaçlıklarını fakat Gaziler Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezi’nin vereceği rapora nazaran karşılıyor. Fakat gazilerin ulaşımı, barınması büyük sorun. Gazilerin bu cins muhtaçlıkları hala 2012 kurları üzerinden hesaplanıyor, farklar gaziler tarafından karşılanıyor.
– Bakıma muhtaç ve daima yatan gazilerin yatakları değerli. Yatak yaraları nedeniyle enfeksiyon kaparak hayatını yitiren gaziler oldu. Muadil ilaç olağan hastalarda iş görürken, ağır travmatik durumdaki gazilerde tesir etmiyor. Gaziler asıl ilacı para vererek alıyor.
– Maddede zıddı belirtilmesine rağmen şehit yakınları, gazilerden fark alınıyor. Otelcilik hizmeti ve kullanılan materyaller için para isteniyor.
– Felçli gazilerden çocuk sahibi olmak isteyenlere tüp bebek hakkı üç defa kullandırılıyor. Bu hak artırılmalı.
– Çene yaralanması geçiren gazilere 8 diş yaptırma hakkı veriliyor. Bu çeşit yaralanmalara olağan diş tedavisi üzere yaklaşılması sorunu büyütüyor.
Gaziler yaşadıklarına ilişkin Cumhuriyet’e şunları anlattı:
MERSİN’DE ÖRNEK UYGULAMA
Gazi Cengiz Sevinç, Mersin Büyükşehir Belediyesi Şehit Aileleri ve Gazi Hizmetleri Müdürlüğü yapıyor. Sevinç, “Belediye olarak bütün imkânlarımızı seferber ediyoruz. Şehit yakınlarımızın, gazilerimizin daima yanındayız. Aileleri ziyaret ettiğimizde, ‘Yanımıza birinci defa devlet geldi’ diyenler oluyor. Şehit aileleri ve gazilere yönelik daha şuurlu ve hassas olunmalı” diyor.
Bakıma muhtaç gazi Serdar Çelensu ise, “15 Temmuz’da çabukla yasa çıkarıp, yaralanan arkadaşlarımıza gazi kartı verdiler. Biz 20 sene bekledik. Bize görev malulü, ismi malul yakını üzere kartlar verdiler. Ben ölürsem eşime çocuğuma maaşımın yüzde 65-70’i veriliyor. Ben geride bırakacaklarımın tasasını çekiyorum…” diyor.
Gazi Umut Biçer de 6. derceden yaralı, maddelerdeki düzensizlikten yakınıyor. Biçer, “Bir aracı hareket ettiremediğim için engellilere tanınan haktan yararlanıyorum. Arkadaşımın iç organlarının yarısı yok, ona bu hakkı vermiyorlar” diyerek ayrımcılağa vurgu yapıyor.
İzzet Ertunç’un iki bacağını da dizlerinden aşağı kaybetmiş. Pirim gün sayısı artırılmadan evvel emekli maaşı alabiliyormuş. 10 aydır alamıyor. Engellilerin yasal değişiklikte hakları korunmuş, gaziler unutulmuş. Pirim gün sayısını doldurması için çalışması gerekiyor. Görev malulü aylığı ile yaşamaya çalışıyor. Ertunç, “Diğer mağduriyetleri çözdüler. Fakat biz 10-15 kişiyiz en fazla, bizim durumumuzu çözemediler. Aile Bakanlığı’na gittik, Şehit Yakınları ve Gaziler Genel Müdürlüğünde bize, ‘Sizi unutmuşuz’ dediler” diyor.
Cumhuriyet
